اندی ماری مدال طلای تنیس تک نفر مردان و نقره دو نفر مختلط را در المپیک گردن به گردن آویخت.

این‌بار اشکی در چشمان اندی ماری دیده نمی شد. برق شادی بود که موج می زد. او که بعد از شکست در فینال مسابقات تنیس ویمبلدون (که چهارمین شکستش در فینال های معتبر گران اسلم بود) نتوانست احساساتش را کنترل کند و به گریه افتاد، بعد از پیروزی در فینال از فرط خوشحالی روی پا بند نبود.

ماری مهمترین عنوان دوران کاری خود را کسب کرد، مدال طلای المپیک در رشته تنیس انفرادی مردان با شکست دادن راجر فدرر نفر اول جهان. ساعتی بعد از آن هم مدال نقره مسابقات را در رشته تنیس دو نفره مختلط برد تا نامش به عنوان یکی از موفقترین تنیسورهای تاریخ در مسابقات المپیک ثبت شود.

او در گفتگو با خبرنگاران گفت:"برد امروز از درد باخت های گذشته کم می کند. امیدوارم که در اوپن آمریکا بهتر از دوره های قبلی کار کنم. باید مواظب باشم که این شرایط خوب روحی و بدنی را در دو هفته آینده از دست ندهم."

راجر فدرر هم بعد از بازی در باره اندی ماری گفت:"بعد از آنکه ماری در فینال ویمبلدون شکست خورد می توانست به لحاظ روحی در شرایط بدی قرار بگیرد و تا مدت ها نتواند در حد و اندازه های بالا ظاهر شود ولی او برعکس عمل کرد و مدال طلای المپیک را برد. این نشانه یک قهرمان واقعی است."

بعضی ها بر این گمان هستند که دوران طلایی اندی ماری آغاز شده است و او به زودی برنده گران اسلم هم خواهد شد. به خصوص که از آغاز امسال بازی های تنیس مردان غیر قابل پیشبینی تر از همیشه شده است.

در آغاز سال ۲۰۱۲ و در اولین گران اسلم سال، نواک جوکوویچ در ادامه قهرمانی های خود برنده اوپن استرالیا شد. اما نتوانست این روند را حفظ کند و در اوپن فرانسه مغلوب رافائل نادال شد.

رافائل نادال گران اسلم فرانسه را قدرتمندانه برد و در حالیکه خیلی ها فکر می کردند او با آمادگی بدنی و روحیه بالا می تواند رتبه اول را از جوکوویچ پس بگیرد در دور دوم بازی ها و در برابر نفر صدم جهان لوکاس رسل شکست خورد.

از سوی دیگر راجر فدرر که ۹ گران اسلم قبلی را به رقبا واگذار کرده بود با کسب هفتمین عنوان قهرمانی در مسابقات گران اسلم ویمبلدون، بعد از دو سال دوباره نفر اول تنیس جهان شد و رکورد ۲۸۵ هفته پیت سمپراس را شکست تا امید اول کسب مدال طلای المپیک شود، به خصوص که مسابقات در ویمبلدون بود و روی چمن.

هفته ای پیش از شروع بازی های المپیک رافائل نادال برنده مدال طلای المپیک پکن اعلام کرد که به دلیل مصدومیت به مسابقات المپیک لندن نخواهد رسید. او که سرسخت ترین رقیب راجر فدرر است و بارها فدرر را در فینال مسابقات مهم شکست داده است با انصراف از این بازی ها دل هواداران فدرر را شاد کرد و آنها امیدوار شدند که بهترین بازیکن تاریخ تنیس- به گمان بسیاری از کارشناسان- بلاخره موفق می شود که مدال طلای المپیک را هم کسب کند که هیچ کم و کسری در کلکسیون افتخاراتش نداشته باشد.

اما در این میان اندی ماری فکر دیگری در سر داشت. بعضی ها او را بدشانس ترین تنیسور بریتانیایی می دانند چون در دورانی بازی می کند که نادال، فدرر و جوکوویچ در آن حضور دارند و می گویند اگر ماری در هر دوران دیگری بازی می کرد می توانست برنده گران اسلم شود. بعضی ها هم اورا اصولا در حد و اندازه سه نفر اول جهان نمی دانند و معتقدند که ماری هرگز نمی تواند از رتبه چهارم بالاتر برود چون توانایی اش بیش از این نیست.

اما ماری برای اینکه خلاف گفته های منتقدانش را ثابت کند برای رسیدن به مدال طلای المپیک هم جوکوویچ و هم فدرر را با قدرت شکست داد. نواک جوکوویچ را در دو ست پی در پی برد و راجر فدرر را نه تنها در سه ست پی در پی شکست داد بلکه یکی از بدترین باخت های فدرر در طول ده سال گذشته را به او تحمیل کرد. ماری از میانه ست اول به بعد، نه گیم پیاپی را از آن خود کرد تا هیچ شانسی برای فدرر باقی نماند.

در آغاز امسال جوکوویچ نفر اول بود، نادال دوم، فدرر، سوم و اندی ماری چهارم. آنها به ترتیب گران اسلم ها را بردند. جوکوویچ اولینش را برد، نادال دومی را و فدرر سومین گران اسلم که ویمبلدون بود. حالا نوبتی هم باشد نوبت نفر چهارم جهان است که چهارمین گران اسلم سال یعنی اوپن آمریکا را که سه هفته دیگر آغاز می شود از آن خود کند.